Stoppen of snel afbouwen van psychofarmaca kan een hevige emotionele rollercoaster tot gevolg hebben. Onrust en negatieve emoties kunnen de overhand nemen. Angst, verdriet en boosheid kunnen bezit van je nemen, vaak zonder duidelijke reden. Emoties kunnen elkaar snel afwisselen, bijvoorbeeld eerst een huilbui gevolgd door een woede-uitbarsting.
Als je niet snapt wat er gaande is kan dit een heel verwarrende en beangstigende periode zijn. Je kunt denken: ‘ik word gek’ en teruggrijpen naar de medicatie. Helaas ziet de reguliere psychiatrie dit gebeuren als een bevestiging van de aanname dat ‘je ziek bent’ en de medicatie dus echt nodig hebt.
Wat enorm helpt is alle turbulentie te zien in een psychologisch-energetisch perspectief:
- De psychofarmaca heeft gewerkt als een zware deksel op een pan.
- Onderin de pan bevindt zich een onderdrukte energetische lading die bestaat uit onverwerkte pijnlijke gevoelens.
- Deze onverwerkte energetische soep heeft zich al vroeg in je leven gevormd en bestaat voor een flink gedeelte uit oude pijn uit je kindertijd.
- Je hebt vroeger overlevingsgedrag aangeleerd om je staande te kunnen houden. Dit overlevingsgedrag is later uit de hand gelopen en heeft geleid tot psychische problemen.
- De deksel is nu van de pan en je systeem (lichaam, geest, onderbewuste) begint zich nu spontaan te ontdoen van alle opgekropte spanningen. Dit is een zelfreinigend herstelproces. Net zoals je lichaam zichzelf herstelt van een fysieke wond, probeert je systeem zich nu te reinigen van alle psychologisch-energetische wonden.
- Dit proces kan heel heftig zijn maar is tijdelijk. Uiteindelijk kom je in rustiger vaarwater.
- Dit proces is vanuit psychotherapeutisch oogpunt héél kansrijk. Er is nu even geen therapie nodig om emoties te bevrijden, ze komen spontaan omhoog.
Je houding ten opzichte van dit proces is cruciaal. Essentieel is:
- Dit perspectief begrijpen
Snappen en jezelf ervan overtuigen dat dit een tijdelijke FASE is; het gaat over! - Mild zijn voor jezelf. Veroordeel jezelf niet om wat er gebeurt. Beoefen compassie voor jezelf: je mág dit allemaal voelen.
- Je aan het proces overgeven. Vergelijkbaar met een ritje in een achtbaan: hoe meer je je verzet tegen alle turbulentie en heftigheid, hoe zwaarder en angstiger het wordt. Het is nu vooral een kwestie van de rit uitzitten.
- Het proces tijd en ruimte geven. Stop eventueel even met werken. Je emotionele systeem heeft ‘koorts’ en is zich aan het herstellen. Geef jezelf de tijd en ruimte om ‘uit te zieken’.
- Trek geen conclusies uit hoe je je nu voelt en neem geen grote beslissingen (bijvoorbeeld: gaan scheiden). Door alle heftigheid is je wijsheid nu even moeilijk toegankelijk.
Belangrijk is om op een goede manier met al je negatieve emoties om te gaan:
- Toestaan dat al je emoties er mogen zijn, in al hun heftigheid en zolang als het duurt.
- Besef dat de heftigheid van je emoties met oud zeer te maken heeft en maar heel weinig met je actuele situatie. Vooral bij boosheid is dit heel belangrijk: diegene die jou nu boos heeft gemaakt, vormt maar een trigger. Je enorme woede heeft echter maar heel weinig met die persoon te maken en heel veel met eerdere mensen in je leven (ouders, pesters of school, et cetera). Reageer je woede dus NIET af op diegene die je triggert (je partner, kinderen).
- Hoe heftig de emoties ook zijn, blijf contact houden met iets in jou dat de emoties kan zien, dat zich bewust is van de emoties maar zelf niet aangedaan is. Dus de waarnemer in jezelf. Iets in jou staat erbij en kijkt ernaar (ook al is dit maar voor 0,1% voelbaar en ben je 99,9% emotie). Een veelgemaakte vergelijking: je zit vóór de wasmachine en kijkt naar de turbulentie van de draaiende was; je zit niet IN de draaiende trommel.
- Vraag steun aan iemand die dit perspectief ook snapt en jou kan toestaan om de emotie te ondergaan. Zeker bij veel angst is het erg fijn als er iemand is die jou kan vasthouden en kan geruststellen. Bij verdriet is het fijn als iemand je kan troosten (zónder het verdriet te willen afremmen!)
- Begeleid jezelf in je heftige emotie met een emotieregulatie oefening. Er zijn diverse effectieve oefeningen die je kunt inzetten waardoor je de emotie sneller kunt verwerken en je er niet in verdrinkt. Hier een simpele doch effectieve oefening:
Zeg tegen jezelf: ‘er is nu heel veel verdriet (of een andere emotie) en dat voel ik in mijn borst (of andere plek in je lichaam)’. Leg je hand op die plek en zeg dan verschillende keren: “ja, het is ok, ik mag dit allemaal voelen’.
Zie ook: Psychofarmaca afbouwen…boekje van Will Hall – de Harm Reduction Method.
?
Goed artikel.
Zit er midden in.
Wat betreft medicatie afbouwen
Waar vind een afbouwschema?
Ik ben wel eens abrupt gestopt maar raakte toen overspoeld door mijn zintuigen.
Is er ook iets uit de natuur dan ondersteund bij afbouwen/stoppen medicatie?
Groet, Ella
Ja, als je homeopathie onder de natuurmiddelen rekent.
Na 3 jaar zelf ploeteren uiteindelijk bij een klassiek homeopaat (eentje die met LM potenties werkt) terecht gekomen. Een half jaar later kon ik stoppen met medicatie.
Beste Ella,
Abrupt stoppen is geen goed idee zoals je hebt ervaren. Belangrijk is dat de dosering langzaam wordt verminderd, vergelijkbaar met de glijvlucht van een landend vliegtuig. Juist het laatste stukje moet heel geleidelijk. Hiervoor zijn zogenaamde taperingstrips ontwikkeld. Echter veel artsen en psychiaters zijn hiervan niet op de hoogte. Ook de vergoeding van de zorgverzekeraar kan problematisch zijn.
Hier lees je meer over taperingstrips: https://www.psychosenet.nl/afbouwen-medicatie-taperingstrips/
De Amerikaan Will Hal heeft een handleiding geschreven over het afbouwen van psychiatrische medicatie. De Nederlandse vertaling hiervan vindt je hier: http://www.willhall.net/files/ComingOffPsychDrugsHarmReductGuide-Dutch-Psychofarmaca_afbouwen.pdf
Daarnaast (niet in plaats van…) kan een natuurlijke ondersteuning via homeopathie of een natuurarts een goed idee zijn zoals Rob ook aangeeft.
Veel succes!
Je kunt Efexor afbouwen door te minderen naar 37,5 mg. en daarna iedere week 10 korrels te minderen. Het duurt 5/6 maanden voordat je op 0 bent, waarvan de laatste maand het zwaarst is. Slik geen generiek medicijn Venlafaxine, te herkennen aan de kleine tabletjes. Goedkoop alternatief met veel vulstoffen. Weiger het bij de apotheek, je hebt recht op het merkmedicijn.
De zapps, paniek- en woedeaanvallen kan je verminderen door 5-HTP te slikken. Voorzichtig de juiste dosering opzoeken want het beïnvloed het serotoninegehalte. Voelt het rillerig en opgefokt dan gebruik je teveel. Het haalt de scherpe kantjes weg.
Neem een half jaar de tijd om te stoppen en een half jaar om jezelf terug te vinden. Een (huis)arts helpt je eraan maar heeft geen kennis van afbouwen. De apotheek ook niet. Heb vertrouwen in jezelf, je bent niet gek maar aan het resetten.
Je brengt dit eenvoudiger dan het is. Ik ben 4 jaar lang gestopt met Antipsychotica.
Met als gevolg: manische psychose van 6 maanden. Daarna veel te snel veel te druk in mijn hoofd en mijn stemming bleef al die jaren alle kanten op slaan. Daarbij had ik vrijwel permanent last van hevige tot extreme overprikkeling, waarbij een gesprek voeren vrijwel onmogelijk werd.
Daarna kreeg ik Olanzapine waarbij al deze turbulentie afnam. Maar nog veel depressie en ook wel veel hypomanie (rapid cycling) en gemengde episodes, zij het in minder extreme mate dan toen ik geen AP slikte. toen overgestapt op Quetiapine en dit jaar daarbij opnieuw hevig ontstemd. En nu dus ook tardieve dyskinesie en een hoofd vol met stopverf. Kan niet meer goed nadenken. Ik raak nog steeds snel overprikkeld, hetzij niet meer zo erg als toen ik geen AP slikte. Maar het verstoort mijn sociale leven enorm.
Ik ben ten einde raad. Ik zou er graag mee stoppen, maar gezien mijn ervaringen zie ik mij dan van de ene ellende in de andere komen. Ik sta nu eenmaal erg snel ‘aan’. Ik ben bang dat dit te maken heeft met 25 jaar gebruik van antidepressiva (in die tijd had ik de diagnose bipolair nog niet). Ik denk dat ik daar hersenschade door heb gekregen. Plus de rapid cycling.
Het brein raakt verslaafd aan al die middelen, het is net als met gewone drugs: je komt er maar heel moeilijk weer vanaf en de werkelijke oorzaak wordt nooit aangepakt als je deze middelen blijft gebruiken.
Ik heb zelf wel vijf of zes keer gepoogd om te stoppen met Haldol. Uiteindelijk is dat mij gelukt. Wel merkte ik dat ik nog iets nodig had voor de meest zware momenten. Hiervoor heb ik nu Oxazepam in lage dosering voor zonodig. Dat werkt bij mij goed, omdat ik vooral veel last heb van overprikkeling: als dat niet wordt aangepakt, dan sla ik door richting psychotische momenten. Voor het hele uiterste geval heb ik nog een paar Haldol liggen, maar liever niet, want ik weet hoe verdovend (letterlijk) dit werkt. En ja, het is pittig zonder anti psychotica, maar wat goed helpt is veel bewegen, ontspannen, voldoende slaap en zo gezond mogelijk voedsel tot je nemen. Een goed stel vrienden om je heen (steungroep) is eveneens belangrijk. Soms heb je meer aan een aardige buur dan aan een psychiater, is mijn eigen ervaring. Dit zal niet voor iedereen zo gelden, want ik heb een vriendin bij wie schizofrenie in de familie zit en dan wordt het toch wel een ander verhaal naar mijn idee.