De vorige blog over mijn bipolaire dynamiek heeft op facebook de nodige reacties opgeleverd. Ook de voorzitter van de VMDB (vereniging voor manisch depressieven en betrokkenen) reageerde. Hieronder zijn reactie en mijn antwoord op zijn kritiek.

Henk Mathijssen:
“Ik gun Ronald van Aalten zijn herstel en ik neem ook aan dat het bij hem zo werkt. Waar ik echter grote moeite mee heb is dat Ronald op zijn website de indruk laat ontstaan dat volledig herstel voor iedereen mogelijk is. En dat kan dan vooral bereikt worden door bij Ronald in therapie te gaan. Dat is mij iets te veel vanuit de eigen winkel geredeneerd. Evenmin als er wellicht wetenschappelijk bewijs is dat het een genetische kwestie is, is er ook geen hard bewijs dat bipolariteit het gevolg is van fysieke kwetsbaarheid en emotioneel energetische verstoringen zoals Ronald ons wil doen geloven. Hij stelt zelfs dat bipolariteit veroorzaakt wordt door trauma. Natuurlijk spelen trauma’s vaak een rol. Ik geloof echter niet in dit soort absolute standpunten. Er zijn mensen die een of twee keer in hun leven een episode doormaken en daar tussen een goed en gezond leven hebben. Er zijn echter ook mensen die vaak ontregeld zijn en die daar naar mijn mening niet veel aan kunnen doen. Zadel deze mensen ook niet op met de boodschap dat als ze maar kiezen voor het volwaardige, intensieve en diepgaande behandeltraject (van Ronald) dat genezing dan mogelijk is. Voor mij riekt dat enigszins naar kwakzalverij.”

Mijn reactie op Henk:
Op de homepage van mijn site ben ik inderdaad erg positief over de mogelijkheid om volledig te herstellen. De reden hiervan is dat ik een boodschap van HOOP wil afgeven. Voor mij is het vroeger een dergelijke boodschap geweest die mij over de streep heeft getrokken om me in de therapiewereld te storten. Mijn verwachting was dat dit nu ook voor anderen zo kan werken. Als je geen duidelijk perspectief ziet, geen echte hoop koestert, dan begin je niet aan een intensief traject lijkt mij.

Op de pagina waarin ik uitgebreid mijn visie beschrijf, had je kunnen lezen dat ik wel nuance aanbreng. Ik zeg niet dat bipolariteit wordt veroorzaakt door trauma, maar door een combinatie van fysieke kwetsbaarheid (genetisch) én kwetsing (trauma). Dit komt overeen met wat in de ‘Leidraad voor patiënt en betrokkenen’ (LithiumPlus en VMDB werkgroep 2006 o.l.v. Ralf Kupka) wordt gezegd over de oorzaken: kwetsbaarheid, kwetsing en kwetsuur. Als je geen lichamelijke ziekte hebt of drugs gebruikt (kwetsuur), dan valt de in de Leidraad genoemde mogelijke 3^e oorzaak af. Als je aan de ene kant 100% fysieke kwetsbaarheid hebt (nature) en aan de andere kant 100% kwetsing/trauma (nurture), dan zit iedereen ergens tussen beide uitersten. Zou je bipolariteit voor 95% worden bepaald door fysieke kwetsbaarheid, dan zal je door psychotherapie niet kunnen herstellen. Hoe meer je aan de kant zit van de kwetsing, hoe groter de kans dat je volledig kunt herstellen door de juiste (trauma)therapie. Het is natuurlijk heel lastig om vooraf te bepalen waar je zit op deze schaal tussen kwetsbaarheid en kwetsing. Maar indicaties zijn er wel: ging je vóórdat je stoornis zich openbaarde (en tussen je episodes door) als een zonnetje door het leven, zat je goed in je vel en stond je goed in je kracht, dan zou je weleens flink aan de kwetsbaarheidskant kunnen zitten. Heb je daarentegen altijd al gekampt met onzekerheid, weinig zelfvertrouwen, angst etc (zoals ik), dan scoor je vermoedelijk hoog aan de kant van de kwetsing. De bottom line is natuurlijk dat je het nooit zeker zult weten en dat inderdaad niet iedereen zal kunnen herstellen. Maar als je het niet probeert, dan weet je in ieder geval zeker dat je veroordeeld bent tot levenslang.

Ik besef nu wel dat mijn intentie om hoop uit te stralen (via de krachtige toon op mijn homepage) juist irritatie kan opwekken en heb de tekst inmiddels ietsjes afgezwakt.

Ik heb mijn goed betalende ICT carrière verlaten en ben mijn hart gaan volgen door me te scholen tot psychotherapeut. Juist omdat ik zelf heb ervaren hoe afschuwelijk de bipolaire stoornis kan zijn, is het mijn passie om voor bipolairen van betekenis te kunnen zijn. Als zelfstandig complementair therapeut, werkzaam buiten de reguliere GGZ, ontkom ik er echter niet aan om mezelf bekend te maken en ‘reclame’ voor mezelf te maken. De minst leuke kant van mijn nieuwe vak helaas. Dus ik snap dat je vindt dat ik te veel vanuit eigen winkel redeneer. Toch wil ik graag benadrukken dat ik slechts één van de vele complementaire therapeuten ben die verder kijken dan de reguliere sector en daardoor ook meer te bieden hebben. Twee mensen die hun herstelverhaal op mijn site hebben gepubliceerd, zijn zelf ook therapeut. In het complementaire veld zijn er ook meerdere wegen naar Rome. Ik zit vooral op de lijn van de traumatherapie. Yama Voorhorst (zie haar blog op mijn site) werkt vooral vanuit het sjamanisme. Ook een mooie route. Zolang je oorspronkelijke energie zich maar kan herstellen, maakt het niet veel uit via welke weg dat plaats vindt.

Er is al veel wetenschappelijk bewijs over de enorme impact van trauma. Op mijn site geef ik hiervan diverse voorbeelden: https://www.bipolairanders.nl/trauma-wetenschappelijk-bewijs/.
Een groot onderzoek in 2016 naar de correlatie tussen jeugdervaringen en bipolaire stoornis concludeert: ‘Het verband tussen een moeilijke jeugd en de uiteindelijke diagnose met deze ernstige aandoening is extreem sterk’.
Kortom: misschien geen hard wetenschappelijk bewijs maar wel sterke aanwijzingen.

Uiteindelijk komt het neer op je overtuiging, je basis-aanname. Geloof je dat de bipolaire stoornis een fysieke hersenziekte is, dan is mijn visie onzinnig. Je zult mijn blog dan vooral irritant vinden (zoals uit sommige reacties blijkt). Vanuit dat geloof kun je een andere visie makkelijk diskwalificeren als kwakzalverij.